Główny

Zapobieganie

Przerzuty do kości

Przerzuty do kości to wtórne ogniska złośliwe w tkance kostnej spowodowane rozprzestrzenianiem się komórek rakowych z pierwotnego guza innego narządu. Objawiają się nasileniem bólu, hiperkalcemią i patologicznymi złamaniami. W niektórych przypadkach w dotkniętym obszarze można znaleźć gęstą formację przypominającą guz. Przy uciskaniu dużych naczyń dochodzi do zaburzeń krążenia, przy uciskaniu pni nerwowych pojawiają się objawy neurologiczne. Rozpoznanie ustala się na podstawie wywiadu, skarg, danych z badania fizykalnego, badań laboratoryjnych i instrumentalnych. Leczenie - radioterapia, chemioterapia, chirurgia.

Informacje ogólne

Przerzuty do kości - uszkodzenie tkanki kostnej w wyniku rozprzestrzeniania się złośliwych komórek wraz z przepływem krwi lub limfy. Powstają w późnych stadiach raka. 80% wtórnych guzów kości znajduje się w raku piersi i prostaty. Ponadto przerzuty do kości często stwierdza się w nowotworach złośliwych tarczycy, raku płuc, nowotworach złośliwych nerek, mięsakach, chłoniakach i ziarniniakach limfatycznych. W przypadku innych nowotworów uszkodzenie tkanki kostnej jest mniej powszechne. W raku jajnika, raku szyjki macicy, guzach tkanek miękkich i żołądkowo-jelitowych przerzuty do kości są rzadko rozpoznawane. Leczenie przeprowadzają specjaliści z zakresu onkologii, traumatologii i ortopedii.

Rodzaje przerzutów do kości

W tkance kostnej nieustannie zachodzą procesy resorpcji i tworzenia kości. Zwykle procesy te są zrównoważone. Złośliwe komórki w obszarze przerzutów zaburzają tę równowagę poprzez nadmierną aktywację osteoklastów (komórek niszczących tkankę kostną) lub osteoblastów (młode komórki nowej tkanki kostnej). Biorąc pod uwagę dominującą aktywację osteoklastów lub osteoblastów, wyróżnia się dwa typy przerzutów do kości: osteolityczne, w których dominuje destrukcja tkanki kostnej, oraz osteoplastyczne, w których występuje zagęszczenie okolicy kostnej. W praktyce czyste typy przerzutów do kości są rzadkie, przeważają formy mieszane.

Najczęściej ogniska wtórne są wykrywane w kościach z bogatym ukrwieniem: w kręgosłupie, żebrach, kościach miednicy, kościach czaszki, kości udowej i kości ramiennej. W początkowych stadiach przerzuty do kości mogą przebiegać bezobjawowo. Następnie towarzyszy im narastający ból. Przyczyną bólu jest zarówno mechaniczna (z powodu kompresji), jak i chemiczna (w wyniku uwolnienia dużej ilości prostaglandyn) stymulacja receptorów bólowych zlokalizowanych w okostnej. Zespół bólowy z przerzutami do kości nasila się w nocy i po wysiłku fizycznym. Z biegiem czasu ból staje się rozdzierający, nie do zniesienia, stan pacjenta ustępuje dopiero po zażyciu narkotycznych leków przeciwbólowych.

Wystarczająco duże przerzuty w kości mogą powodować widoczną deformację, być wykrywane palpacyjnie w postaci guza lub widoczne na zdjęciach radiologicznych w postaci miejsca zniszczenia. Poważnym powikłaniem przerzutów do kości są patologiczne złamania, występujące w 15-25% w okolicy kości rurkowych, w prawie połowie - w okolicy kręgów. Czasami w procesie wzrostu przerzuty do kości ściskają w pobliżu dużych naczyń lub nerwów. W pierwszym przypadku występują zaburzenia krążenia, w drugim - zaburzenia neurologiczne. Poważne powikłania tej patologii obejmują również ucisk rdzenia kręgowego i hiperkalcemię. Miejscowe objawy przerzutów do kości są połączone z ogólnymi objawami raka: osłabieniem, utratą apetytu, utratą masy ciała, nudnościami, apatią, zmęczeniem, anemią i gorączką.

Objawy przerzutów do kości

Hiperkalcemia

Hiperkalcemia to zagrażające życiu powikłanie, które występuje u 30-40% pacjentów z przerzutami do kości. Przyczyną rozwoju jest zwiększona aktywność osteoklastów, w wyniku której ze zniszczonej kości dostaje się do krwi ilość wapnia, która przekracza zdolność wydalniczą nerek. U chorych z przerzutami do kości dochodzi do hiperkalcemii i hiperkalciurii oraz upośledzenia procesu reabsorpcji wody i sodu w kanalikach nerkowych. Rozwija się wielomocz. Powstaje błędne koło: z powodu wielomoczu zmniejsza się objętość płynu w organizmie, co pociąga za sobą zmniejszenie filtracji kłębuszkowej. Zmniejszenie przesączania kłębuszkowego z kolei powoduje wzrost ponownego wchłaniania wapnia w kanalikach nerkowych.

Hiperkalcemia z przerzutami do kości powoduje zaburzenia czynności różnych narządów i układów. Od strony ośrodkowego układu nerwowego obserwuje się zaburzenia psychiczne, letarg, zaburzenia afektywne, proksymalną miopatię, splątanie i utratę przytomności. Ze strony układu sercowo-naczyniowego wykrywa się spadek ciśnienia krwi, zmniejszenie częstości akcji serca i arytmię. Możliwe jest zatrzymanie akcji serca. Ze strony przewodu pokarmowego obserwuje się nudności, wymioty, zaparcia i zaburzenia apetytu. W ciężkich przypadkach rozwija się zapalenie trzustki lub niedrożność jelit.

Ze strony nerek stwierdza się wielomocz i nefrokalcynozę. Typowe objawy kliniczne obejmują osłabienie, zmęczenie, odwodnienie, utratę wagi i swędzenie. Hiperkalcemia w przerzutach do kości może pozostawać nierozpoznana przez długi czas, ponieważ lekarze interpretują objawy tej patologii jako oznaki progresji raka podstawowego lub jako efekt uboczny chemioterapii lub radioterapii.

Złamania patologiczne

Patologiczne złamania pojawiają się, gdy ponad 50% warstwy korowej jest zniszczone. Najczęściej wykrywa się je w kręgach, na drugim miejscu są złamania kości udowej, najczęściej szyjki lub trzonu. Charakterystyczną cechą patologicznych złamań kręgosłupa z przerzutami do kości jest wielość zmian (jednocześnie ujawnia się naruszenie integralności kilku kręgów). Z reguły cierpi na tym odcinek piersiowy lub lędźwiowy. Urazowi może towarzyszyć ucisk korzeni nerwowych lub rdzenia kręgowego.

Przyczyną patologicznego złamania z przerzutami do kości może być niewielki efekt traumatyczny, na przykład słaby cios lub nawet niezręczny obrót w łóżku. Czasami te złamania wyglądają na spontaniczne, to znaczy powstały bez żadnej przyczyny zewnętrznej. Złamaniu może towarzyszyć przemieszczenie odłamów. Dysfunkcje kończyn w złamaniach kości długich i zaburzenia neurologiczne w złamaniach kręgosłupa stają się jednym z wiodących czynników pogarszających jakość życia pacjenta.

Ucisk rdzenia kręgowego

Ucisk rdzenia kręgowego wykrywa się u 1-5% pacjentów z przerzutowymi zmianami w rdzeniu kręgowym. W 70% przypadków przyczyną naruszeń są przerzuty w kręgach piersiowych, w 20% - w kręgach lędźwiowych i krzyżowych, w 10% - w kręgach szyjnych. W przypadku przerzutów do kości można wykryć zarówno ostre (po ucisku przez fragment kości), jak i stopniowo postępujące (po ucisku przez rosnący guz). Uciskany przez rosnący nowotwór pacjenci z przerzutami do kości obawiają się nasilenia bólu. Rozwija się osłabienie mięśni, wykrywane są zaburzenia wrażliwości. W końcowym etapie dochodzi do niedowładów, porażeń i dysfunkcji narządów miednicy.

Po ucisku fragmentu kości pojawia się nagle kliniczny obraz ucisku rdzenia kręgowego. Na początkowych etapach oba rodzaje kompresji są odwracalne (w całości lub w części). W przypadku braku terminowej opieki medycznej w ciągu kilku godzin lub dni paraliż staje się nieodwracalny. Odpowiednie leczenie w odpowiednim czasie może zmniejszyć nasilenie objawów, jednak przywrócenie zdolności do samodzielnego poruszania się obserwuje się tylko u 10% pacjentów z już rozwiniętym porażeniem.

Diagnostyka

Rozpoznanie ustala się na podstawie wywiadu (dane o obecności pierwotnego nowotworu złośliwego), obrazu klinicznego i wyników dodatkowych badań. Brak informacji o rozpoznanym już raku nie jest powodem do wykluczenia przerzutów do kości, gdyż guz pierwotny może przebiegać bezobjawowo. W przypadku zaburzeń neurologicznych wykonuje się badanie neurologiczne. Na wstępnym etapie badania wykonywana jest scyntygrafia. Następnie pacjenci są kierowani na RTG, TK lub MRI kości w celu wyjaśnienia charakteru i rozległości zmiany. Aby wykryć hiperkalcemię, zaleca się biochemiczne badanie krwi.

Leczenie przerzutów do kości

Taktykę leczenia ustala się biorąc pod uwagę rodzaj i lokalizację guza pierwotnego, liczbę i lokalizację przerzutów do kości, obecność przerzutów do innych narządów i tkanek, obecność lub brak powikłań, wiek i ogólny stan pacjenta. Zabiegi chirurgiczne mają charakter paliatywny i są wskazane w przypadku wystąpienia powikłań (patologiczne złamania, ucisk rdzenia kręgowego). Celem operacji przerzutów do kości jest złagodzenie bólu, przywrócenie funkcji kończyny lub rdzenia kręgowego oraz stworzenie lepszego środowiska opieki nad pacjentem..

Podejmując decyzję o przeprowadzeniu operacji, bierze się pod uwagę prognozę. Prognostycznie sprzyjającymi czynnikami są powolny wzrost pierwotnego nowotworu, długi okres braku nawrotów, niewielki pojedynczy przerzut do kości, obecność radiologicznych objawów stwardnienia kości po leczeniu zachowawczym oraz zadowalający stan pacjenta. W takich przypadkach można przeprowadzić rozległe interwencje chirurgiczne (montaż płytek, szpilek, aparat Ilizarowa).

Przy agresywnym wzroście pierwotnego nowotworu, częstych nawrotach, mnogich przerzutach, zwłaszcza przy jednoczesnym uszkodzeniu narządów wewnętrznych, dużym rozmiarze przerzutów do kości, braku oznak stwardnienia na radiogramie i złym stanie pacjenta, nie zaleca się zabiegów chirurgicznych na kościach rurkowych nawet w przypadku patologicznego złamania. W przypadkach, gdy interwencja chirurgiczna jest przeciwwskazana, stosuje się delikatne metody stabilizacji (na przykład but derotacyjny w przypadku złamania biodra).

Doraźna opieka nad przerzutami do kości powikłanymi uciskiem rdzenia kręgowego obejmuje leki naczyniowe, leki poprawiające metabolizm tkanki nerwowej oraz duże dawki deksametazonu. W przypadku ucisku tkanki nerwowej z powodu wzrostu przerzutów do kości wykonuje się laminektomię dekompresyjną; w przypadku ucisku rdzenia kręgowego w wyniku patologicznego złamania kręgosłupa wykonuje się operacje stabilizujące dekompresję: fiksację płytką lub transedikularną, odbudowę kręgów cementem kostnym, auto- i alloprzeszczepy itp..

Chemioterapia i radioterapia przerzutów do kości są stosowane w procesie skojarzonej terapii zachowawczej, w ramach przygotowań do zabiegu oraz w okresie pooperacyjnym. W przypadku hiperkalcemii ponowne nawodnienie przeprowadza się przez dożylny wlew roztworów soli. Pacjentom z przerzutami do kości przepisuje się „diuretyki pętlowe” (furosemid), kortykosteroidy i bisfosfoniany. Efekt terapii utrzymuje się przez 3-5 tygodni, po czym cykl leczenia się powtarza.

Prognoza

Rokowanie w przypadku przerzutów do kości jest korzystniejsze niż w przypadku przerzutów do narządów wewnętrznych. Średnia długość życia to 2 lata. Jakość, aw niektórych przypadkach oczekiwana długość życia, zależy od obecności lub braku powikłań, co sprawia, że ​​jest to ważne w profilaktyce w przypadku wykrycia przerzutów w kościach szkieletu. W przypadku przerzutów do kręgosłupa zaleca się wykluczenie podnoszenia ciężarów i kilkakrotny odpoczynek w ciągu dnia w pozycji leżącej. W niektórych przypadkach na pewnym etapie terapii wskazane jest noszenie gorsetu lub uchwytu na głowę. W przypadku uszkodzenia kości udowej w trakcie zabiegu zaleca się jak największe odciążenie kończyny za pomocą laski lub kul. Fizjoterapia w przypadku jakichkolwiek przerzutów do kości jest przeciwwskazana. Pacjenci muszą przechodzić regularne badania w celu szybkiego wykrycia nawrotów choroby.

Przerzuty do szpiku kostnego w onkologii

Okazuje się, że szpik kostny to rodzaj rośliny odnawiającej krew. Komórki tworzą się tutaj stale, dlatego istnieje możliwość mutacji. Jeśli kontrola nad nim jest osłabiona, rodzą się słabej jakości formacje. Komórki rosną, dzielą się i wypierają zdrowe komórki, przez co szpik kostny nie funkcjonuje.

Uszkodzenie szpiku kostnego

Lekarze przeprowadzili wiele badań w tej dziedzinie, które wykazały, że rak szpiku kostnego nie występuje często w izolacji od reszty organizmu. To rodzaj celu dla strzał przerzutów.

Onkolodzy ustalili, że przerzuty do szpiku kostnego przenoszą się ze złośliwych narośli w płucach, tarczycy, prostacie i gruczołach sutkowych..

Przerzuty są przenoszone do szpiku kostnego w 60% przypadków raka. Rzadko wysyłają impulsy do szpiku kostnego, jeśli w okrężnicy pojawią się złośliwe zmiany. Naukowcy odnotowali 8% takich pacjentów. Z pierwotnych zmian komórki rakowe rozprzestrzeniają się za pomocą krwi lub limfy. Namnażają się w niekontrolowany sposób przed wejściem do szpiku kostnego..

Lekarze odnotowują również przypadki pierwotnych uszkodzeń szpiku kostnego. Przypadki te są bardzo rzadkie, a przyczyny ich wystąpienia nie są jeszcze w pełni znane. Przyjmuje się, że choroba ta pojawia się w wyniku niekorzystnych wpływów środowiska, różnego rodzaju infekcji, na skutek działania chemikaliów na organizm człowieka i jest dziedziczona. Jednak wszystko to pozostaje na poziomie założeń i nadal nie ma na to dowodów..

Wielu naukowców kojarzy pojawienie się raka szpiku kostnego z mutacją komórek wewnątrz organizmu. Plazmacyty biorą udział w produkcji przeciwciał i dlatego wyglądają jak ostatni krok w rozwoju limfocytów B.

Zgodnie z istniejącą teorią jasne jest, że rak szpiku kostnego rodzi się w wyniku rozpadu masy szpikowej. Jest to spowodowane nadmiarem komórek plazmatycznych. Zdarza się, że ostatecznie wypierają zdrową masę krwiotwórczą ze szpiku kostnego.

Według wstępnych statystyk wiadomo, że mężczyźni kilkakrotnie częściej chorują na raka szpiku kostnego niż kobiety. Limit wieku to 50 lat i więcej. Jednak choroba ta rozwija się również u młodych ludzi. Ta choroba występuje w dwóch postaciach: pojedynczej i rozproszonej.

Objawy raka szpiku kostnego obejmują:

• ból wielu kości, są gorsze, gdy człowiek się porusza. Ból jest trwały. Często występuje w okolicy bioder, obejmuje dolną część pleców;
• częste zmęczenie, ciągłe skargi na osłabienie w całym ciele, stawy, mięśnie, zawroty głowy. Często ten objaw jest najwcześniej ze wszystkich, który powiadamia o wystąpieniu choroby;
• dziąsła krwawią, na ciele pojawiają się siniaki. Mała liczba płytek krwi zapobiega szybkiemu krzepnięciu krwi;
• osłabienie mięśni, drętwienie nóg i niektórych części ciała, zaburzenia w oddawaniu moczu, problemy z wypróżnianiem;
• stale spragniony, często mdłości, pojawiają się ataki wymiotów, dręczą trudności w wydalaniu kału. Te trudności wskazują na dużą ilość wapnia we krwi;
• zdarzają się krwawienia z nosa, spadki wzroku, często pojawia się mgła w oczach, bóle głowy są nieustannie zakłócane, cały czas chcę spać. Objawy te są związane z wysokim poziomem paraprotein;
• na kościach miednicy, czaszce, żebrach, mostku zmiany pojawiają się w postaci otworów o różnej wielkości, jednak ich kształt jest zawsze okrągły, a granice wyraźne;
• obrzęk pojawia się nad zmianą.

W przypadku szpiczaka dodaje się inne objawy, takie jak:

• szybka utrata masy ciała do silnego wyczerpania.
• pojedyncze zmiany powiększają się, łączą się z tymi, które są w pobliżu, a tkanka kostna gęstnieje.
• spadek wytrzymałości i gęstości kości, pojawia się osteoporoza i mogą wystąpić złamania.
• występuje skrzywienie kręgosłupa, spowodowane przejściem do niego zmiany.
• spada odporność, a prawdopodobieństwo zakażenia różnymi rodzajami infekcji wzrasta. Jest dużo miejsca dla bakterii.

Kiedy rak szpiku kostnego jest we wczesnym stadium, lekarze rzadko diagnozują chorobę. Pacjenci zgłaszają się ze skargami na rwę kulszową, bóle nerek, jeśli chcą oddać mocz, bóle reumatyczne. Lekarze często diagnozują osteochondrozę, zapalenie stawów. Gdy pacjent zostaje poddany badaniu USG, stwierdza się, że dotyczy to tkanki kostnej.

Zdarzają się przypadki, gdy choroba jest wykrywana na ostatnim etapie, kiedy przez organizm przeszły rozległe przerzuty. Czwarty to stadium raka z przerzutami przechodzącymi przez krew i limfę do innych narządów. Leczenie na tym etapie nie doprowadzi do pozytywnego wyniku.

Same objawy nie mogą zdiagnozować tej choroby. Konieczne jest np. Wykonanie biochemicznego badania krwi i stwierdzenie obecności przeciwciał we krwi, wykonanie badania moczu, badanie kału, wykonanie biopsji, nakłucie szpiku kostnego.

Rozpoznanie raka szpiku kostnego polega na badaniu w gabinecie rentgenowskim, zaleca się wykonanie tomografii komputerowej, badanie MRI. Dziewięćdziesiąt siedem procent pacjentów wykryje nieprawidłowy poziom białka w badaniach krwi i moczu. To jest rak szpiku kostnego. Badanie krwi jest bardzo specyficzne. Zmieniony kształt czerwonych krwinek wskazuje na anemię.

Krew osób z tym typem raka jest wypełniona dużą liczbą erytroblastów i erytrocytów w kształcie jądra. Liczba nowo narodzonych erytrocytów jest większa niż ich dopuszczalna norma, liczba płytek krwi jest poniżej określonej normy.

W celu potwierdzenia diagnozy wykonuje się biopsję i dopiero po analizie wyciąga się wniosek o stanie komórek szpiku kostnego..

Jeśli wystąpi rak szpiku kostnego, leczenie nowotworów złośliwych jest bezpośrednio związane ze stopniem zaawansowania i postacią choroby. Jest to trudny proces, który wymaga od lekarzy wiary w siebie, że pacjent zostanie wyleczony. Metodę chirurgiczną stosuje się przy pojedynczej zmianie, która wymaga jedynie usunięcia.

Aby złagodzić ból, przepisuje się różne środki przeciwbólowe i zaleca się leczenie objawowe. Aby wzmocnić kość, zakłada się ochraniacz masy kostnej. Aby zwiększyć zawartość czerwonych krwinek we krwi, przepisuje się leki hormonalne.

Transfuzję krwi stosuje się w celu poprawy składu krwi i zmniejszenia w niej paraprotein..

Radioterapia jest wykonywana w przypadku stwierdzenia pojedynczej zmiany. W przypadku wielu zmian stosuje się chemioterapię, aby spróbować powstrzymać dalszą mutację.

Skutecznym sposobem leczenia raka szpiku kostnego jest przeszczep komórek macierzystych. Ta metoda nie jest stosowana we wszystkich przypadkach choroby. Komórki macierzyste są zwykle pobierane z krwi pacjenta przed rozpoczęciem chemioterapii.

Przebieg leczenia raka szpiku kostnego trwa rok. U siedemdziesięciu procent pacjentów z niepełną remisją nawroty nawracają w dowolnym momencie. Z czasem leczenie ich staje się trudniejsze..

Aby uniknąć choroby, profilaktyka raka szpiku kostnego powinna mieć na celu zwiększenie odporności i dostarczenie organizmowi wszystkich niezbędnych substancji, skupienie się na odpowiednim odżywianiu i następujących pokarmach:

• ryba morska (zawiera dużą ilość kwasów tłuszczowych, tak niezbędnych dla organizmu człowieka).
• mięso z kurczaka. Jest to pokarm białkowy bogaty w witaminy z grupy B, selen (jeden z rodzajów przeciwutleniaczy).
• orzechy włoskie (zawierają dużo żelaza).
• orzeszki ziemne.
• jajo kurze, jest bogate w luteinę.
• wodorosty zawierają dużo jodu.

Ponadto lekarze zalecają picie dużej ilości płynów. Dzienna porcja to trzy litry wody. Woda pomoże zmniejszyć poziom wapnia we krwi.

Prognozy dotyczące raka szpiku kostnego są pesymistyczne. Jeśli jednak miejscu zmiany nie towarzyszą przerzuty i jest ono pojedyncze, całkowite wyleczenie pacjentów wynosi 80%.

Wielu pacjentów i ich bliskich interesuje pytanie: jak długo żyją tacy pacjenci? Ile lat, miesięcy, dni będzie żyć osoba z rakiem szpiku kostnego? Każdy człowiek ma swój własny organizm, swoje przeznaczenie, swój własny zegar biologiczny. Wiek odgrywa ważną rolę w tej ogólnej kondycji fizycznej.

Jeśli skonsultujesz się z lekarzem w odpowiednim czasie i przeprowadzisz profilaktykę, zalecany przebieg leczenia na czas, możesz żyć kolejne cztery lata. Jeśli organizm dobrze zareaguje na zalecany przebieg leczenia, oczekiwana długość życia pacjenta będzie jeszcze dłuższa. Dzisiaj przeszczep komórek macierzystych daje duże szanse na całkowitą remisję.

Nie zapominaj jednak, że wszystkie statystyki dotyczące przeżycia są względne, mają charakter ogólny, nie uwzględniają reakcji organizmu na tolerancję przepisanego leku lub inne działanie terapeutyczne, informacje mogą być już nieaktualne i nie odzwierciedlają ani nie uwzględniają najnowszych wskaźników współczesnych Medycyna.

Nowotwory złośliwe czasami zachowują się w wyjątkowo nieprzewidywalny sposób. Mogą dawać przerzuty do wielu różnych narządów, a nawet do mózgu lub szpiku kostnego. Przy takiej proliferacji komórek nowotworowych leczenie jest zauważalnie skomplikowane, ponieważ lokalizacja przerzutów w strukturach mózgu negatywnie wpływa na rokowanie.

Różne nowotwory złośliwe są zdolne do przerzutów do struktur mózgu, ale najczęściej podobne rozprzestrzenianie się procesu nowotworowego obserwuje się w takich onkopatologiach jak:

• Gruczolakorak lub drobnokomórkowy rak płuc;
• Rak mleczno-żelazowy, a forma przewodowa jest najbardziej niebezpieczna;
• Czerniak;
• Zmiany nowotworowe narządów układu żołądkowo-jelitowego;
• Złośliwe formacje prostaty;
• Rak jajnika.

Rak prostaty i jajników praktycznie nie daje przerzutów do mózgu, chociaż w praktyce onkologicznej zdarzały się pojedyncze przypadki takiego rozprzestrzeniania się. W przypadku raka płuc podobny kierunek przerzutów występuje w 60% przypadków, a przy raku gruczołowym mleka - w 45%.

Najczęściej przerzuty do struktur mózgowych obserwuje się w nowotworach złośliwych płuc.

Przerzuty do mózgu pojawiają się zwykle w ciągu roku od rozpoczęcia aktywnej progresji procesu onkologicznego.

Najczęściej przerzuty występują w ciemieniowym obszarze mózgu..

Przerzuty mogą tworzyć się utajone, chociaż częściej objawiają się one zmianami ogólnoustrojowymi, takimi jak apatia i senność, bóle głowy itp..

W celu leczenia takich przerzutów cały mózg jest napromieniany pacjentowi chorującemu na raka, a także przeprowadza się chemioterapię..

Często pacjenci odmawiają takiego leczenia, co jest bardzo niebezpieczne, ponieważ oczekiwana długość życia w przypadku braku leczenia przerzutów do mózgu wynosi zaledwie kilka miesięcy.

Obraz kliniczny przerzutów do mózgu zależy od specyficznej lokalizacji wtórnych nowotworów złośliwych..

Wszystkie przerzuty do mózgu są podzielone na szpik mózgowy i kostny. To zupełnie inna lokalizacja, dlatego poradnia dla takich wtórnych nowotworów też jest inna..

Przerzuty do mózgu zależą od konkretnego umiejscowienia guza w mózgu.

• Jeśli obok struktur unerwienia oczu powstają przerzuty, wówczas pola widzenia wypadają, to znaczy oko nie jest w stanie dostrzec niektórych obszarów widzenia.
• Około połowa pacjentów z rakiem z przerzutami do mózgu skarży się na bóle głowy. Często nasilenie bólu zmienia się w zależności od położenia głowy, ale wraz z dalszym rozwojem guzów przerzutowych ból staje się stały i intensywny.
• Około 20% chorych na raka z takimi przerzutami cierpi na zaburzenia ruchowe, a nawet niedowład ½ ciała.
• Co szósta osoba z przerzutami do mózgu ma upośledzenie umysłowe, ponieważ wiele osób cierpi na zmiany w zachowaniu i zaburzenia chodu.
• O wiele rzadziej pacjenci doświadczają drgawek.

Jeśli tkanki wokół przerzutów puchną, wzrasta ciśnienie wewnątrzczaszkowe, wywołując objawy uszkodzenia mózgu, objawiające się bólami głowy z wymiotami, podwójnym widzeniem i zawrotami głowy, częstymi napadami czkawek i depresją świadomości.

Jeśli częstotliwość oddechów i bicia serca na tle wysokiego ciśnienia górnego zostanie obniżona, wówczas podobny obraz może wskazywać na krytycznie podwyższony i śmiertelny ICP..

Jeśli przerzuty guza przeniknęły do ​​szpiku kostnego, wówczas objawy kliniczne są zredukowane do następujących objawów:

1. Pogorszenie ogólnego stanu zdrowia i niedokrwistość, chorego na raka przeszkadzają częste zawroty głowy i osłabienie;
2. Objawy bólu. Zwykle wpływa na struktury szpiku kostnego żeber i dolnej części pleców, a także w kości miednicy. Wraz ze wzrostem przerzutów ból tylko nasila się i staje się stały;
3. Bóle głowy i krwawienia z nosa, częsta senność, która wiąże się ze wzrostem paraprotein.

Jeśli przerzuty do szpiku kostnego mają charakter mnogi, pacjent zaczyna się martwić bólem kości i utratą masy ciała, skrzywieniem kręgosłupa i zgrubieniem kości, skłonnością do chorób zakaźnych i patologicznym obniżeniem stanu odporności.

Diagnoza przerzutów do mózgu obejmuje takie procedury, jak:

• MRI;
• Badanie patopsychologiczne w celu wykrycia zaburzeń mowy, problemów z pisaniem lub czytaniem itp.;
• Diagnostyka neurookulistyczna - polega na rozpoznaniu zmian w dnie oka;
• Echoencefalografia - badanie ultrasonograficzne mózgu;
• Diagnostyka otoneurologiczna - dokładnie bada się narządy słuchowe, czujniki smaku i węchu, bada się aparat przedsionkowy;
• Elektroencefalografia - badanie aktywności zewnętrznej błony mózgowej;
• Scyntygrafia mózgu;
• CT z wprowadzeniem płynu do tkanki mózgowej;
• Badania laboratoryjne płynu mózgowo-rdzeniowego - badanie płynu mózgowo-rdzeniowego;
• Biopsja nakłucia.

Jeśli z przerzutami do mózgu pacjent z rakiem nie otrzyma niezbędnego leczenia, to jego oczekiwana długość życia prawdopodobnie nie przekroczy 2-3 miesięcy. Ekspozycja hormonalna może wydłużyć oczekiwaną długość życia do 4 miesięcy, a chemioterapia - do sześciu miesięcy.

Taktyka leczenia jest określana na podstawie wielkości i liczby ognisk przerzutowych, a także odpowiedzi formacji pierwotnej na podjęte leczenie..

Najkorzystniejszy wynik jest możliwy przy interwencji neurochirurgicznej w połączeniu z radioterapią i chemioterapią. Ale takie leczenie jest możliwe tylko w przypadku pojedynczych i technicznie dostępnych przerzutów..

Jeśli wtórne formacje mózgu nie są technicznie usuwalne, ale są wrażliwe na leki chemioterapeutyczne, najpierw przeprowadza się chemioterapię, a następnie stosuje się ekspozycję na promieniowanie całego mózgu..

Napromienianie zawsze prowadzi do wzrostu obrzęku tkanki mózgowej, dlatego radioterapię przeprowadza się w połączeniu z odwodnieniem. Radioterapia jest przeciwwskazana u pacjentów z opornością na leki moczopędne i przemieszczeniem mózgu..

Ponadto napromienianie nie jest wykonywane w przypadku wyraźnych objawów klinicznych przerzutów do mózgu..

W przypadku przeciwwskazań do interwencji neurochirurgicznej i radioterapii stosuje się chemioterapię wraz z wspomagającym leczeniem objawowym..

Jak długo może żyć chory na raka, jeśli ma przerzuty do mózgu??

Długość życia zależy od wielu czynników - rodzaju wykształcenia podstawowego i poprawności podjętej terapii, stopnia złośliwości edukacji itp..

• W przypadku przerzutów do mózgu, z odpowiednim leczeniem i operacyjnymi przerzutami, oczekiwana długość życia sięga dziesięcioleci. Jeśli przerzuty do mózgu są liczne, a sam guz jest agresywny, wówczas pacjent z rakiem będzie żył tylko kilka dni.
• Przerzuty do szpiku kostnego prawie zawsze mają złe rokowania. Tylko przeszczep może uratować sytuację. Średnio pacjenci żyją około 3-4 lat, a jeśli wtórna hemoblastoza ma postać samotną, wówczas chorzy na raka mogą żyć dłużej, w zależności od wyników leczenia ogniska pierwotnego.

W przypadku rozległych wielokrotnych przerzutów, czy to struktur mózgowych, czy szpiku kostnego, rokowanie jest niestety rozczarowujące.

Film o roli radioterapii stereotaktycznej w nawrotach przerzutów do mózgu:

Rak tkanki mieloidalnej (hematopoetycznej) należy do kategorii hemoblastoz, a właściwie jest to rak szpiku kostnego. Należy zauważyć, że komórki nowotworowe ze szpiku kostnego są zdolne do infekowania tkanki kostnej, a następnie rozwijają się różne formy raka kości. I może powodować raka krwi.

Mówiąc o raku szpiku, eksperci mają na myśli chorobę onkologiczną najważniejszego ludzkiego narządu krwiotwórczego, który znajduje się w tkance gąbczastej kości (końcowe odcinki kości długich i ubytki wielu kości gąbczastych, w tym kości miednicy, czaszki, mostka). To specjalne komórki tkanki szpikowej szpiku kostnego - hematopoetyczne komórki macierzyste - syntetyzują leukocyty, płytki krwi, erytrocyty, a także eozynofile, neutrofile, bazofile i jednojądrzaste fagocyty. Szpik kostny nie syntetyzuje limfocytów, ale zawiera limfocyty B, które rozpoznają w naszym organizmie obce substancje genetyczne (antygeny), zaczynają wytwarzać ochronne przeciwciała i „uwalniają” je do krwi, zapewniając funkcjonowanie układu odpornościowego.

C79.5 Wtórny nowotwór złośliwy kości i szpiku kostnego

Przyczyny raka szpiku kostnego

W trakcie licznych badań nad przyczynami raka szpiku kostnego okazało się, że oddzielnie od innych narządów szpik kostny jest rzadko zajęty. Znacznie częściej szpik kostny staje się celem przerzutów. Według onkologów przerzuty nowotworowe do szpiku kostnego najczęściej obserwuje się u pacjentów z nowotworami złośliwymi płuc, tarczycy, gruczołów sutkowych, gruczołu krokowego, a także u dzieci z nerwiakiem niedojrzałym (rak współczulnego układu nerwowego). W tym drugim przypadku przerzuty do szpiku kostnego występują u ponad 60% pacjentów. Natomiast przerzuty raka do szpiku kostnego w nowotworach złośliwych okrężnicy występują tylko w 8% przypadków. Rozprzestrzenianie się (rozprzestrzenianie) komórek nowotworowych z pierwotnego ogniska guza następuje wraz z krwią i limfą, a tym samym niekontrolowane namnażanie się komórek nowotworowych przedostaje się do szpiku kostnego.

Istnieje jednak również pierwotny rak szpiku kostnego, którego prawdziwe przyczyny nie są obecnie znane. Czynniki takie jak infekcje, szkodliwe chemikalia lub inne niekorzystne wpływy środowiska mogą odgrywać rolę w występowaniu raka szpiku kostnego, ale nie ma na to twardych dowodów. Ponieważ nie ma uzasadnionych argumentów, że istnieje czynnik dziedziczny.

Większość badaczy ma tendencję do upatrywania przyczyn raka szpiku kostnego w somatycznej mutacji komórek plazmatycznych - głównych komórek wytwarzających przeciwciała i będących ostatnim etapem rozwoju limfocytów B. Według tej wersji rak szpiku kostnego - mięsak szpiku kostnego lub szpiczak - powstaje w wyniku zniszczenia tkanki szpikowej, które następuje na skutek nadmiaru komórek plazmatycznych. Czasami komórki plazmatyczne mogą całkowicie wyprzeć normalną tkankę krwiotwórczą ze szpiku kostnego.

Objawy raka szpiku kostnego

Rak szpiku kostnego, jak pokazują statystyki medyczne, dotyka głównie mężczyzn po 50 roku życia, ale może również rozwinąć się u osób młodszych. Choroba ma dwie formy: z jednym ogniskiem (samotne) i wieloma (rozproszonymi).

Krajowi i zagraniczni onkolodzy wskazują na następujące główne objawy kliniczne raka szpiku kostnego:

• niedokrwistość, w której osoba szybko się męczy, skarży się na osłabienie i zawroty głowy. Czasami anemia jest pierwszą i główną manifestacją choroby;
• uporczywy i nasilony ból kości (najczęściej w dolnej części pleców, miednicy i żebrach);
• siniaki na ciele i krwawiące dziąsła (problemy z krzepnięciem krwi związane z małą liczbą płytek krwi);
• ucisk zakończeń nerwów rdzeniowych, co wyraża się osłabieniem mięśni nóg, drętwieniem niektórych części ciała lub nóg, bólem pęcherza lub jelit i problemami z ich opróżnianiem;
• wzmożone pragnienie, nudności, wymioty, zaparcia (wskazują na wysoki poziom wapnia we krwi - hiperkalcemia);
• krwawienie z nosa, niewyraźne widzenie, bóle głowy, senność (związana ze zwiększoną lepkością krwi z powodu bardzo wysokiego poziomu nieprawidłowego białka klasy immunoglobulin - paraproteiny);
• miejsca uszkodzeń szpiku kostnego i kości (miednica, żebra, mostek, czaszka, rzadziej - kości długie) w postaci otworów o różnej wielkości, ale niezmiennie okrągłych z wyraźnymi granicami;
• obrzęk guza.

W przypadku rozlanego raka szpiku kostnego (szpiczaka) objawy, takie jak:

• postępująca niedokrwistość typu normochromicznego, wyniszczenie, utrata masy ciała;
• ból kości;
• rozmiary pojedynczych zmian chorobowych zwiększają się i łączą, powodując zgrubienie tkanki kostnej;
• osteoporoza ogólnoustrojowa, czyli zmniejszenie gęstości i siły kości (mogą towarzyszyć patologiczne złamania);
• zmiana rozprzestrzenia się na kręgosłup powodując jego skrzywienie (kifoskolioza piersiowa);
• podatność pacjentów na infekcje bakteryjne ze względu na znaczny spadek odporności (z powodu hipogammaglobulinemii).

Etapy raka szpiku kostnego

W pierwszym, a często w drugim stadium raka szpiku kostnego choroba ta jest rzadko diagnozowana, ponieważ pacjenci mylą dręczące ich bóle z rwą kulszową, a lekarzy z osteochondrozą, reumatyzmem, zapaleniem stawów lub pierwotnym zapaleniem korzonków nerwowych. Jeśli pacjenci zwracają się do urologa z powodu problemów z nerkami, natychmiast podejrzewają kamicę moczową lub odmiedniczkowe zapalenie nerek. I tylko na USG wykrywane są lokalne patologiczne zmiany w tkance kostnej.

Ostatnim stadium każdego raka jest stan, w którym guz dał przerzuty do węzłów chłonnych i innych narządów. Rak szpiku kostnego 4. stopnia to rozległy mięsak szpiku kostnego z przerzutami lub rozlaną postacią szpiczaka.

Diagnostyka raka szpiku kostnego

Oczywiste jest, że symptomatologia raka szpiku kostnego nie może być jedyną podstawą rozpoznania. Ponadto diagnostyka powinna być zróżnicowana. Wymaga laboratoryjnej analizy krwi (biochemicznej i oznaczenia przeciwciał IgM we krwi), moczu, kału, a także badania histologicznego cząstek dotkniętej tkanki (biopsja) i analizy biochemicznej tkanki szpikowej (nakłucie szpiku kostnego).

W diagnostyce raka szpiku kostnego koniecznie stosuje się metody rentgenowskie, scyntygrafię kości, tomografię komputerową (CT) i rezonans magnetyczny z MRI.

97% pacjentów z rakiem szpiku kostnego ma nieprawidłową liczbę białek we krwi i moczu.

Badanie krwi na raka szpiku kostnego jest bardzo specyficzne. Tak więc wskaźnik barwy krwi (czyli względna zawartość hemoglobiny w jednym erytrocytach) jest bliski jedności (w tempie 0,85-1,05). Wskaźniki ESR ulegają zwiększeniu. Występuje zmiana w kształcie erytrocytów charakterystyczna dla anemii (poikilocytoza), znaczna różnica w wielkości czerwonych krwinek u tej samej osoby (anizocytoza) z dużym odsetkiem nieprawidłowo małych krwinek czerwonych (mikrocytoza).

Jednocześnie wzrasta liczba jądrowych form erytrocytów i erytroblastów (komórek pośrednich w rozwoju czerwonych krwinek) we krwi pacjentów z rakiem szpiku kostnego. Liczba retikulocytów (młodych czerwonych krwinek, które powstają w szpiku kostnym i krążą we krwi) również jest powyżej normy. Jednak liczba płytek krwi w badaniu krwi na raka szpiku kostnego jest znacznie niższa niż poziom standardowy.

Aby potwierdzić rozpoznanie, wykonuje się analizę histologiczną szpiku kostnego - biopsję (trepanobiopsję), a zestawiony z jej wyników mielogram pozwala na obiektywną ocenę stanu komórek szpiku kostnego.

Leczenie raka szpiku kostnego

Leczenie raka szpiku kostnego zależy od postaci choroby. W pojedynczej postaci szpiczaka główną metodą leczenia jest zabieg chirurgiczny, w którym usuwa się zmianę.

Zaleca się również leczenie objawowe, które ma na celu złagodzenie bólu (przyjmowanie środków przeciwbólowych); wzmacniające kości (ochraniacze kości - bisfosfoniany); wzrost zawartości krwinek czerwonych we krwi (leki steroidowe hormonalne).

Transfuzję wymienną lub plazmaferezę błonową można zastosować w celu poprawy składu krwi pacjentów i obniżenia w niej poziomu paraprotein..

Jeśli zmiany są pojedyncze, wykonywany jest cykl radioterapii. W przypadku szpiczaka rozlanego stosuje się różne schematy chemioterapii, aby zatrzymać proliferację komórek rakowych.

Przeszczep komórek macierzystych (przeszczep) może być jedną z opcji leczenia raka szpiku kostnego. To leczenie nie jest odpowiednie dla wszystkich przypadków, ale daje większą szansę na całkowitą remisję. Komórki macierzyste zwykle uzyskuje się z krwi pacjenta z rakiem przed radioterapią lub chemioterapią.

Całkowity czas leczenia raka szpiku kostnego przed remisją może wynosić około roku. W wielu przypadkach, gdy następuje częściowa remisja, choroba w pewnym momencie powraca (nawroty). Z biegiem czasu leczenie nawrotów staje się trudniejsze i trudniejsze.

Zapobieganie rakowi szpiku kostnego

Należy zauważyć, że obniżenie odporności odgrywa ważną rolę w rozwoju raka szpiku kostnego. Dlatego, aby dostarczyć organizmowi substancji przydatnych dla szpiku kostnego, zaleca się spożywanie:

• bogate w tłuszcz ryby morskie (jako źródło niezbędnych kwasów tłuszczowych);
• kurczak (białka, selen, witaminy z grupy B);
• orzechy włoskie (żelazo, kobalt, miedź, jod, cynk, mangan i wielonienasycone kwasy tłuszczowe);
• orzeszki ziemne (kwas arachidonowy);
• jaja kurze (luteina);
• wodorosty (jod).

Odpowiednia korekcja hiperkalcemii jest bardzo ważna, dlatego osobom z rozpoznaniem raka szpiku kostnego (szpiczaka) zwykle zaleca się picie dużej ilości płynów - co najmniej trzy litry dziennie. Pomaga obniżyć wysoki poziom wapnia.

Prognozy dotyczące raka szpiku kostnego

Najczęściej rokowanie w raku szpiku kostnego jest złe. Chociaż w pierwotnym szpiczaku pojedynczym bez przerzutów, przeżywalność chorych wynosi 75–80%. W większości przypadków guzy osteogenne są śmiertelne, to znaczy, gdy komórki rakowe ze szpiku kostnego wniknęły do ​​kości i spowodowały raka kości (kostniakomięsak, chrzęstniakomięsak, struniak, mięsak Ewinga itp.).

Ogólnie rzecz biorąc, dzięki szybkiemu wykryciu i leczeniu około połowa ludzi żyje 3-4 lata. W niektórych przypadkach choroba bardzo dobrze reaguje na leczenie, a wskaźnik przeżycia jest znacznie wyższy. W szczególności udany przeszczep komórek macierzystych daje duże szanse na całkowitą remisję raka szpiku kostnego..

Redaktor ekspertów medycznych

Alexey Portnov

Edukacja: Kijowski Narodowy Uniwersytet Medyczny. AA Bogomolec, specjalność - „Medycyna ogólna”

Znalazłeś błąd? Wybierz go i naciśnij Ctrl + Enter.

Nowotwór nowotworowy tkanki mieloidalnej jest zwykle nazywany hemoblastozą, innymi słowy jest to rak szpiku kostnego. Złośliwe komórki mogą mieć szkodliwy wpływ nie tylko na szpik kostny, ale także na jego tkanki, przyczyniając się do rozwoju onkologicznej patologii kości, czyli krwinek, wywołując raka krwi. Onkolodzy mówią o raku szpiku kostnego jako o chorobie najważniejszego organu krwiotwórczego, który znajduje się w tkance gąbczastej kości. To jego komórki macierzyste wytwarzają leukocyty, erytrocyty i płytki krwi, bazofile, fagocyty i inne elementy krwi. Organ produkuje również specjalny składnik, który jest w stanie rozpoznać antygeny w organizmie, wytwarza przeciwciała, nagradzając układ odpornościowy zdolnością do eliminacji tych antygenów.

Rak szpiku kostnego jest patologią narządu krwiotwórczego o charakterze onkologicznym, którego naruszenie prowadzi do wielu zaburzeń organizmu. Komórki rozwijają się tutaj nieustannie, dlatego pod wpływem pewnych czynników mogą w nich zachodzić mutacje, które prowadzą do powstania złośliwych formacji. Zmutowane komórki rozmnażają się, wypierając zdrowe, w wyniku czego szpik kostny nie może normalnie funkcjonować, wywołując rozwój choroby krwi.

Często rak szpiku kostnego jest patologią wtórną, która pojawia się, gdy przerzuty rozprzestrzeniają się z płuc, prostaty, gruczołu sutkowego i innych narządów. Ale czasami może wystąpić guz pierwotny, który może objawiać się w kilku odmianach:

1. Osteosarcoma, który jest najczęstszym pierwotnym guzem szpiku kostnego.
2. Chondrosarcoma, charakteryzująca się uszkodzeniem komórek chrzęstnych narządu.
3. Chłoniak charakteryzuje się uszkodzeniem węzłów chłonnych i szpiku kostnego.
4. Mięsak Ewinga jest spowodowany patologią kości rurkowych.
5. Włóknisty histiocytoma, który rozciąga się na więzadła i ścięgna.
6. Białaczka, w której szpik kostny wytwarza dużą liczbę białych krwinek.
7. Szpiczak spowodowany zniszczeniem tkanki kostnej w wyniku niekontrolowanej proliferacji komórek szpiczaka.

Najczęściej rak szpiku kostnego występuje u osób starszych, ale czasami choroba dotyka dzieci.

Uwaga! Rozprzestrzenianie się nieprawidłowych komórek z pierwotnych nowotworów do szpiku kostnego następuje poprzez przepływ krwi lub limfy. Jeśli nowotwór nowotworowy szpiku kostnego jest pierwotny, lekarze nie mogą określić przyczyny rozwoju patologii.

Onkologia szpiku kostnego występuje rzadko, najczęściej jest to guz wtórny. Patologia powstaje w wyniku wpływu czynników ryzyka:

1. Predyspozycja genetyczna, która charakteryzuje się mutacją i nieprawidłowym namnażaniem komórek plazmatycznych - komórek wytwarzających przeciwciała przeciwko antygenom. W wyniku tego dochodzi do zniszczenia tkanki szpikowej..
2. Obecność chorób zakaźnych i wirusów, zwłaszcza o charakterze przewlekłym.
3. Wpływ czynników rakotwórczych, chemikaliów i toksyn na organizm.
4. Wadliwe działanie układu odpornościowego, zakażenie wirusem HIV.
5. Wrodzone wady rozwojowe, obecność złych nawyków.
6. Zły sposób życia.

Uwaga! Obecność tych czynników nie wskazuje na to, że powinna powstać choroba onkologiczna. Czynniki ryzyka predysponują do pojawienia się patologii, ale prawdziwe przyczyny jej rozwoju nie zostały jeszcze zidentyfikowane.

Przejawem raka w pierwszym i drugim etapie jest ból kości. Pacjenci przypisują to zapaleniu korzonków nerwowych lub osteochondrozie, więc często nie chodzą do placówki medycznej. We wczesnych stadiach rozwoju patologia nie przenosi przerzutów..

Trzeci i czwarty stopień raka jest spowodowany rozprzestrzenianiem się przerzutów do pobliskich narządów i tkanek, a na ostatnim etapie przerzuty rozprzestrzeniają się po całym organizmie..

Onkolodzy wyróżniają następujące objawy ogniskowego raka szpiku kostnego:

1. Rozwój anemii jest pierwszą oznaką choroby. W tym samym czasie pacjent stale odczuwa zmęczenie, osłabienie, kręci mu się głowa.
2. Ból kości, który nasila się podczas chodzenia.
3. Krwawienie z dziąseł, krwawienie z nosa, niebieskie plamy na ciele.
4. Zmniejszone napięcie mięśniowe, drętwienie kończyn, ból pęcherza i okrężnicy, zaburzenia wypróżnień.
5. Zaburzenia widzenia, niewyraźna świadomość, senność spowodowana zwiększoną lepkością krwi.
6. Rozwój nudności, któremu towarzyszą okresowe wymioty, ciągłe pragnienie z powodu dużej ilości wapnia w organizmie.
7. Pojawienie się w kościach dotkniętych guzem, okrągłe otwory.
8. Obrzęk.

W przypadku rozproszonej postaci patologii pojawiają się następujące objawy:

• wyczerpanie ciała, gwałtowny spadek wagi;
• ból kości;
• wzrost guza rakowego, który wywołuje zgrubienie kości;
• rozwój patologicznych złamań;
• rachiocampsis;
• obniżona odporność.

Uwaga! Wraz ze spadkiem odporności często występują wtórne infekcje, które powodują proces zapalny w organizmie.

Rak szpiku kostnego u dorosłych i dzieci rozpoznaje się różnymi metodami laboratoryjnymi i instrumentalnymi. Metody diagnostyczne obejmują:

1. Analiza krwi, moczu i kału może ujawnić pierwsze oznaki patologii w postaci nieprawidłowej zawartości białka, zmniejszenia liczby płytek krwi.
2. RTG, MRI i TK pozwalają na określenie stopnia uszkodzenia tkanki kostnej, obecności przerzutów w płucach, nerkach i innych narządach wewnętrznych, zwłaszcza guza nowotworowego.
3. Przebicie szpiku kostnego pozwala na pobranie próbki nieprawidłowej tkanki, którą następnie bada się za pomocą analizy laboratoryjnej, określając cechy komórek nowotworowych.
4. Biopsja substancji szpiku kostnego z dalszym badaniem histologicznym próbki, w której ocenia się stan układu krwiotwórczego, aktywność guza nowotworowego.
5. Scyntygrafia - badanie radioizotopowe w celu identyfikacji ognisk raka w tkankach kostnych u dzieci i dorosłych.

Uwaga! U kobiet guz szpiku kostnego może dawać przerzuty do gruczołów sutkowych, dlatego zaleca się wykonanie mammografii.

W przypadku rozpoznania raka leczenie raka szpiku kostnego należy przeprowadzić natychmiast, aby było skuteczne i dawało pozytywne wyniki. Dla każdego pacjenta lekarz wybiera indywidualną taktykę leczenia, która będzie zależała od stanu pacjenta i charakterystyki procesu nowotworowego.

Leczenie patologiczne przeprowadza się za pomocą następujących technik:

1. Radioterapia jest wykonywana w celu zmniejszenia raka przed przeszczepem szpiku kostnego dawcy.
2. Terapia hormonalna ma na celu zwiększenie liczby czerwonych krwinek we krwi.
3. Chemioterapia jest główną metodą leczenia, której schemat opracowuje onkolog prowadzący. W tym celu przepisywane są nowoczesne cytostatyki. Technika ta umożliwia zahamowanie wzrostu patologicznego nowotworu i osiągnięcie długotrwałej remisji..
4. Po zastosowaniu radioterapii i chemioterapii wykonuje się przeszczep szpiku kostnego (komórek macierzystych). W tym celu oprócz narządu dawcy można wykorzystać własne komórki. Rozpraszają się wraz z przepływem krwi po całym organizmie, osadzając się w jamach kostnych, przyczyniając się do wznowienia zdrowego procesu hematopoezy. Ta metoda leczenia jest bardzo złożona i nie jest przepisywana we wszystkich przypadkach..

Uwaga! W przeszczepie szpiku kostnego narząd dawcy musi być w 100% dopasowany do biorcy, więc operacja jest możliwa tylko w przypadku pokrewieństwa. Dziecko, które ma bliźniaka, jest znacznie bardziej narażone na wyleczenie niż inni pacjenci.

Oprócz tego lekarze stosują leczenie objawowe, w którym przepisuje się leki przeciwbólowe, ochraniacze kości i hormony steroidowe. Często pacjentowi podaje się transfuzję krwi.

Wraz z głównym leczeniem lekarz przepisuje dietę, która koniecznie obejmuje wodorosty i ryby, orzechy i zioła. Celem diety jest wspomaganie czynności narządów wewnętrznych, które cierpią na skutek działania chemioterapii.

W przypadku przeszczepu komórek macierzystych rokowanie będzie korzystniejsze, ponieważ w tym przypadku możliwa jest długotrwała remisja patologii. Czasami w ciągu roku dochodzi do nawrotu choroby, która jest bardzo trudna do wyleczenia. We wczesnym stadium szpiczaka samotnego przeżywalność wynosi 80%. Jeśli guz zaczyna wpływać na kości, wywołując rozwój wtórnej onkologii, obserwuje się śmiertelny wynik. Średnio osoby z rakiem szpiku kostnego żyją około czterech lat z odpowiednim leczeniem. Udany przeszczep szpiku kostnego daje szanse na przeżycie.

W celu zapobiegania konieczne jest ścisłe monitorowanie stanu układu odpornościowego, ponieważ jego spadek znacznie wpływa na rozwój patologii.

Uwaga! Jeśli pojawią się takie objawy, jak ból pleców, zmiany koloru skóry i zaburzenia myślenia, może to świadczyć o rozwoju procesu patologicznego w organizmie, dlatego konieczne jest wykonanie badania.

Ponadto lekarze zalecają codzienne picie wystarczającej ilości płynów, ćwiczenia fizyczne, hartowanie, rzucanie nałogów, rezygnację z tłustych i słonych potraw, a także regularne badania. Jeśli dana osoba zastosuje się do tych zaleceń, będzie miała silne ciało, więc szanse zachorowania na raka będą minimalne..

Objawy przerzutów do szpiku kostnego

Rak szpiku kostnego: przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie

Cała zawartość iLive jest sprawdzana przez ekspertów medycznych, aby upewnić się, że jest jak najbardziej dokładna i rzeczowa.

Mamy ścisłe wytyczne dotyczące wyboru źródeł informacji i podajemy tylko linki do renomowanych stron internetowych, akademickich instytucji badawczych oraz, w miarę możliwości, sprawdzonych badań medycznych. Należy zwrócić uwagę, że liczby w nawiasach ([1], [2] itp.) Są klikalnymi linkami do takich badań.

Jeśli uważasz, że którykolwiek z naszych materiałów jest niedokładny, nieaktualny lub w inny sposób wątpliwy, zaznacz go i naciśnij Ctrl + Enter.

Rak tkanki mieloidalnej (hematopoetycznej) należy do kategorii hemoblastoz, a właściwie jest to rak szpiku kostnego. Należy zauważyć, że komórki nowotworowe ze szpiku kostnego są zdolne do infekowania tkanki kostnej, a następnie rozwijają się różne formy raka kości. I może powodować raka krwi.

Mówiąc o raku szpiku, eksperci mają na myśli chorobę onkologiczną najważniejszego ludzkiego narządu krwiotwórczego, który znajduje się w tkance gąbczastej kości (końcowe odcinki kości długich i ubytki wielu kości gąbczastych, w tym kości miednicy, czaszki, mostka). To specjalne komórki tkanki szpikowej szpiku kostnego - hematopoetyczne komórki macierzyste - syntetyzują leukocyty, płytki krwi, erytrocyty, a także eozynofile, neutrofile, bazofile i jednojądrzaste fagocyty. Szpik kostny nie syntetyzuje limfocytów, ale zawiera limfocyty B, które rozpoznają w naszym organizmie obce substancje genetyczne (antygeny), zaczynają wytwarzać ochronne przeciwciała i „uwalniają” je do krwi, zapewniając funkcjonowanie układu odpornościowego.

Kod ICD-10

Przyczyny raka szpiku kostnego

W trakcie licznych badań nad przyczynami raka szpiku kostnego okazało się, że oddzielnie od innych narządów szpik kostny jest rzadko zajęty. Znacznie częściej szpik kostny staje się celem przerzutów. Według onkologów przerzuty nowotworowe do szpiku kostnego najczęściej obserwuje się u pacjentów z nowotworami złośliwymi płuc, tarczycy, gruczołów sutkowych, gruczołu krokowego, a także u dzieci z nerwiakiem niedojrzałym (rak współczulnego układu nerwowego). W tym drugim przypadku przerzuty do szpiku kostnego występują u ponad 60% pacjentów. Natomiast przerzuty raka do szpiku kostnego w nowotworach złośliwych okrężnicy występują tylko w 8% przypadków. Rozprzestrzenianie się (rozprzestrzenianie) komórek nowotworowych z pierwotnego ogniska guza następuje wraz z krwią i limfą, a tym samym niekontrolowane namnażanie się komórek nowotworowych przedostaje się do szpiku kostnego.

Istnieje jednak również pierwotny rak szpiku kostnego, którego prawdziwe przyczyny nie są obecnie znane. Czynniki takie jak infekcje, szkodliwe chemikalia lub inne niekorzystne wpływy środowiska mogą odgrywać rolę w występowaniu raka szpiku kostnego, ale nie ma na to twardych dowodów. Ponieważ nie ma uzasadnionych argumentów, że istnieje czynnik dziedziczny.

Większość badaczy ma tendencję do upatrywania przyczyn raka szpiku kostnego w somatycznej mutacji komórek plazmatycznych - głównych komórek wytwarzających przeciwciała i będących ostatnim etapem rozwoju limfocytów B. Według tej wersji rak szpiku kostnego - mięsak szpiku kostnego lub szpiczak - występuje z powodu zniszczenia tkanki szpikowej, które następuje z powodu nadmiaru komórek plazmatycznych. Czasami komórki plazmatyczne mogą całkowicie wyprzeć normalną tkankę krwiotwórczą ze szpiku kostnego.

Objawy raka szpiku kostnego

Rak szpiku kostnego, jak pokazują statystyki medyczne, dotyka głównie mężczyzn po 50 roku życia, ale może również rozwinąć się u osób młodszych. Choroba ma dwie formy: z jednym ogniskiem (samotne) i wieloma (rozproszonymi).

Krajowi i zagraniczni onkolodzy wskazują na następujące główne objawy kliniczne raka szpiku kostnego:

• niedokrwistość, w której osoba szybko się męczy, skarży się na osłabienie i zawroty głowy. Czasami anemia jest pierwszą i główną manifestacją choroby;
• uporczywy i nasilony ból kości (najczęściej w dolnej części pleców, miednicy i żebrach);
• siniaki na ciele i krwawiące dziąsła (problemy z krzepnięciem krwi związane z małą liczbą płytek krwi);
• ucisk zakończeń nerwów rdzeniowych, co wyraża się osłabieniem mięśni nóg, drętwieniem niektórych części ciała lub nóg, bólem pęcherza lub jelit i problemami z ich opróżnianiem;
• wzmożone pragnienie, nudności, wymioty, zaparcia (wskazują na wysoki poziom wapnia we krwi - hiperkalcemia);
• krwawienie z nosa, niewyraźne widzenie, bóle głowy, senność (związana ze zwiększoną lepkością krwi z powodu bardzo wysokiego poziomu nieprawidłowego białka klasy immunoglobulin - paraproteiny);
• miejsca uszkodzeń szpiku kostnego i kości (miednica, żebra, mostek, czaszka, rzadziej - kości długie) w postaci otworów różnej wielkości, ale niezmiennie zaokrąglonych z wyraźnymi granicami;
• obrzęk guza.

W przypadku rozlanego raka szpiku kostnego (szpiczaka) objawy, takie jak:

• postępująca niedokrwistość typu normochromicznego, wyniszczenie, utrata masy ciała;
• ból kości;
• rozmiary pojedynczych zmian chorobowych zwiększają się i łączą, powodując zgrubienie tkanki kostnej;
• osteoporoza ogólnoustrojowa, czyli zmniejszenie gęstości i siły kości (mogą towarzyszyć patologiczne złamania);
• zmiana rozprzestrzenia się na kręgosłup powodując jego skrzywienie (kifoskolioza piersiowa);
• podatność pacjentów na infekcje bakteryjne ze względu na znaczny spadek odporności (z powodu hipogammaglobulinemii).

Przerzuty do struktur mózgu i szpiku kostnego: objawy, leczenie, długość życia?

Nowotwory złośliwe czasami zachowują się w wyjątkowo nieprzewidywalny sposób. Mogą dawać przerzuty do wielu różnych narządów, a nawet do mózgu lub szpiku kostnego. Przy takiej proliferacji komórek nowotworowych leczenie jest zauważalnie skomplikowane, ponieważ lokalizacja przerzutów w strukturach mózgu negatywnie wpływa na rokowanie.

Powody

Różne nowotwory złośliwe są zdolne do przerzutów do struktur mózgu, ale najczęściej podobne rozprzestrzenianie się procesu nowotworowego obserwuje się w takich onkopatologiach jak:

Z rakiem płuc

Najczęściej przerzuty do struktur mózgowych obserwuje się w nowotworach złośliwych płuc.

Przerzuty do mózgu pojawiają się zwykle w ciągu roku od rozpoczęcia aktywnej progresji procesu onkologicznego.

Najczęściej przerzuty występują w ciemieniowym obszarze mózgu..

Przerzuty mogą tworzyć się utajone, chociaż częściej objawiają się one zmianami ogólnoustrojowymi, takimi jak apatia i senność, bóle głowy itp..

W celu leczenia takich przerzutów cały mózg jest napromieniany pacjentowi chorującemu na raka, a także przeprowadza się chemioterapię..

Często pacjenci odmawiają takiego leczenia, co jest bardzo niebezpieczne, ponieważ oczekiwana długość życia w przypadku braku leczenia przerzutów do mózgu wynosi zaledwie kilka miesięcy.

Oznaki

Obraz kliniczny przerzutów do mózgu zależy od specyficznej lokalizacji wtórnych nowotworów złośliwych..

Wszystkie przerzuty do mózgu są podzielone na szpik mózgowy i kostny. To zupełnie inna lokalizacja, dlatego poradnia dla takich wtórnych nowotworów też jest inna..

Objawy przerzutów do mózgu

Przerzuty do mózgu zależą od konkretnego umiejscowienia guza w mózgu.

• Jeśli obok struktur unerwienia oczu powstają przerzuty, wówczas pola widzenia wypadają, to znaczy oko nie jest w stanie dostrzec niektórych obszarów widzenia.
• Około połowa pacjentów z rakiem z przerzutami do mózgu skarży się na bóle głowy. Często nasilenie bólu zmienia się w zależności od położenia głowy, ale wraz z dalszym rozwojem guzów przerzutowych ból staje się stały i intensywny.
• Około 20% chorych na raka z takimi przerzutami cierpi na zaburzenia ruchowe, a nawet niedowład ½ ciała.
• Co szósta osoba z przerzutami do mózgu ma upośledzenie umysłowe, ponieważ wiele osób cierpi na zmiany w zachowaniu i zaburzenia chodu.
• O wiele rzadziej pacjenci doświadczają drgawek.

Jeśli tkanki wokół przerzutów puchną, wzrasta ciśnienie wewnątrzczaszkowe, wywołując objawy uszkodzenia mózgu, objawiające się bólami głowy z wymiotami, podwójnym widzeniem i zawrotami głowy, częstymi napadami czkawek i depresją świadomości.

Objawy przerzutów do szpiku kostnego

Jeśli przerzuty guza przeniknęły do ​​szpiku kostnego, wówczas objawy kliniczne są zredukowane do następujących objawów:

1. Pogorszenie ogólnego stanu zdrowia i niedokrwistość, chorego na raka przeszkadzają częste zawroty głowy i osłabienie;
2. Objawy bólu. Zwykle wpływa na struktury szpiku kostnego żeber i dolnej części pleców, a także w kości miednicy. Wraz ze wzrostem przerzutów ból tylko nasila się i staje się stały;
3. Bóle głowy i krwawienia z nosa, częsta senność, która wiąże się ze wzrostem paraprotein.

Jeśli przerzuty do szpiku kostnego mają charakter mnogi, pacjent zaczyna się martwić bólem kości i utratą masy ciała, skrzywieniem kręgosłupa i zgrubieniem kości, skłonnością do chorób zakaźnych i patologicznym obniżeniem stanu odporności.

Diagnostyka

Diagnoza przerzutów do mózgu obejmuje takie procedury, jak:

• MRI;
• Badanie patopsychologiczne w celu wykrycia zaburzeń mowy, problemów z pisaniem lub czytaniem itp.;
• Diagnostyka neurookulistyczna - polega na rozpoznaniu zmian w dnie oka;
• Echoencefalografia - badanie ultrasonograficzne mózgu;
• Diagnostyka otoneurologiczna - dokładnie bada się narządy słuchowe, czujniki smaku i węchu, bada się aparat przedsionkowy;
• Elektroencefalografia - badanie aktywności zewnętrznej błony mózgowej;
• Scyntygrafia mózgu;
• CT z wprowadzeniem płynu do tkanki mózgowej;
• Badania laboratoryjne płynu mózgowo-rdzeniowego - badanie płynu mózgowo-rdzeniowego;
• Biopsja nakłucia.

Leczenie

Jeśli z przerzutami do mózgu pacjent z rakiem nie otrzyma niezbędnego leczenia, to jego oczekiwana długość życia prawdopodobnie nie przekroczy 2-3 miesięcy. Ekspozycja hormonalna może wydłużyć oczekiwaną długość życia do 4 miesięcy, a chemioterapia - do sześciu miesięcy.

Taktyka leczenia jest określana na podstawie wielkości i liczby ognisk przerzutowych, a także odpowiedzi formacji pierwotnej na podjęte leczenie..

Jeśli wtórne formacje mózgu nie są technicznie usuwalne, ale są wrażliwe na leki chemioterapeutyczne, najpierw przeprowadza się chemioterapię, a następnie stosuje się ekspozycję na promieniowanie całego mózgu..

Napromienianie zawsze prowadzi do wzrostu obrzęku tkanki mózgowej, dlatego radioterapię przeprowadza się w połączeniu z odwodnieniem. Radioterapia jest przeciwwskazana u pacjentów z opornością na leki moczopędne i przemieszczeniem mózgu..

Ponadto napromienianie nie jest wykonywane w przypadku wyraźnych objawów klinicznych przerzutów do mózgu..

W przypadku przeciwwskazań do interwencji neurochirurgicznej i radioterapii stosuje się chemioterapię wraz z wspomagającym leczeniem objawowym..

Ile zostało do życia?

Jak długo może żyć chory na raka, jeśli ma przerzuty do mózgu??

Długość życia zależy od wielu czynników - rodzaju wykształcenia podstawowego i poprawności podjętej terapii, stopnia złośliwości edukacji itp..

• W przypadku przerzutów do mózgu, z odpowiednim leczeniem i operacyjnymi przerzutami, oczekiwana długość życia sięga dziesięcioleci. Jeśli przerzuty do mózgu są liczne, a sam guz jest agresywny, wówczas pacjent z rakiem będzie żył tylko kilka dni.
• Przerzuty do szpiku kostnego prawie zawsze mają złe rokowania. Tylko przeszczep może uratować sytuację. Średnio pacjenci żyją około 3-4 lat, a jeśli wtórna hemoblastoza ma postać samotną, wówczas chorzy na raka mogą żyć dłużej, w zależności od wyników leczenia ogniska pierwotnego.

W przypadku rozległych wielokrotnych przerzutów, czy to struktur mózgowych, czy szpiku kostnego, rokowanie jest niestety rozczarowujące.

Film o roli radioterapii stereotaktycznej w nawrotach przerzutów do mózgu: